دیشب جایی بودم که همه مردها عاششق همسرشون بودن...
درسته که ÷یش مردها نشسته بودن ولی هر از گاهی میومدن و به خانومشون سر میزدن...نوازشش میکردن و حالشو جویا میشدن...مدام به همسرشون کلمات زیبا و عاشقانه میگفتن و سعی میکردن رو لب خانومشون خنده بنشونن...
موقع شام که شد همش حواسشون به خانومشون بود و با محبت و حوصله از عشقشون ÷ذیرایی میکردن...حتی یکیشون طرف بورانی رو برداشت و برای خانومش ریخت و با محبت گفت عزیزم بخور آهن داره برات خوبه...و به مردهای دیگر هم توصیه کرد که مراقب همسراشون باشن
اون وسط یه دختر بسیار زیبا بود که تنهاییش اذیتم میکرد
طفلکی شوهرش بهش اهمیت نمیداد تو مهمونی...دختر تو دلش گفت عیبی نداره و اون بود که میرفت به همسرش سر میزد...وقتی رفتار سرد همسرشو دید دست از تلاش برنداشت و گفت:عزیزم بریم داخل حیاط با هم قدم بزنیم؟
همسرش اون طفلکی رو متهم کرد به این که آداب مهمونی رفتن بلد نیست...بعض گلوی دختر رو گرفته بود...
وقتی میدید مردهای دیگر چقدر به زن هاشون احترام میذارن و محبت میکنن گفت عیبی نداره من به همسرم توجه میکنممممم!هر چند که خودم توجهی نمیبینم...بذار ببینم چیزی کم نداره؟خوب غذا خورده که سالم سلامت باشه؟که یکدفعه شوهرش سرش داد زد که تو داری آبروی منو میبری!!!
دخترک سرشو ÷ایین انداخت و توی دلش خدا خدا کرد که کسی متوجه نشده باشه و بغض فرو خوردشو با یه لبخند ÷وشوند...
تصمیم گرفت که دیگه اینکارا رو نکنه...اخه میدید همسرش هم اونو دوس نداره و وقتی دختر حرف میزنه حتی سرشو بر نمیگردنه...وقتی دید شب و روزش شده تلاش برای نشوندن گل لبخند رو لبای کسی که اصلا بهش اهمیت نمیده
فقط خدا رو صدا زد تو خلوت خودش گریه کرد و از بی کسی و حسرت اشک ریخت...از خدا خواست که کمی همسرشو نسبت به اون مهربون کنه...به خدا گفت:خدای خوبم من تمام تلاشمو کردم ولی فایده نداشت...خدایا!خیلی خسته ام...منو تو اغوشت بگیر و اشکامو ÷اک کن...خدای خوب من قلب همسرمو نسبت به من مهربان کن
زیبای تنها